1 Zatem Ijob odpowiedział, mówiąc:

2 Jakże pokrzepiłeś bezsilnego, wsparłeś ramię pozbawionego mocy!

3 Jak oświeciłeś bezrozumnego i objawiłeś mu pełnię wiedzy!

4 Komu wynurzyłeś twe słowa i czyje natchnienie z ciebie wyszło?

5 Oto drżą nawet duchy zmarłych, głęboko pod wodami oraz ich mieszkańcami.

6 Przed Nim obnażona jest Kraina Umarłych, a także nie ma zasłony zatracenie.

7 Rozciąga północ nad pustką, ziemię zawiesza na nicości.

8 W Swoich chmurach związuje wody, a jednak nie rwie się obłok pod nimi.

9 Zakrywa widok Swojego tronu, rozpościerając wokół niego Swój obłok.

10 Zakreślił kres na powierzchni wód, tak jak granicę światła z mrokiem.

11 Filary niebios się zachwiały i osłupiały przed Jego groźbą.

12 Swoją mocą spienił morze, a Swą mądrością zmiażdżył jego napór.

13 Jego tchnieniem rozjaśnia się niebo; Jego ręka skręciła zwinnego węża.

14 Oto zarysy Jego dróg, ale i tylko szept wieści, którą zasłyszeliśmy o Nim. Przecież Jego wszechmoc jest gromowładną – któż ją zrozumie!